| (0, 3) 220 | Fy mab, y mae'n llawen gennyf dy weled, canys mawr boen i'm calon yw na bydd gennyt nemor amser i ymddiddan â mi, gan faint dy brysurdeb gyda phethau'r byd. |
| (0, 3) 223 | A ddoi di gyda mi ac aros gartref? |
| (0, 3) 225 | Felly, ni ddigi di ddim wrthyf am dy gadw yn y fan yma. |
| (0, 3) 227 | Am fy iechyd i nid rhaid iti mo'r poeni; yr wyf i eisoes ag un troed yn y bedd; nid oes arnaf i ddim pryder am fy iechyd yn y byd yma, ond yn hytrach am fy iechydwriaeth yn y byd tragywydd. |
| (0, 3) 228 | Ai tynnu wyneb yr wyt ti, fy machgen i, pan fyddaf yn sôn am hynny? |
| (0, 3) 229 | Ac a fyddai'n beth annymunol gennyt pe bawn i'n gofyn iti a yw d'enaid ti'n troi tuag at Dduw? |
| (0, 3) 230 | Ai ymystwyrian a fynni di a cholli d'amynedd? |
| (0, 3) 231 | Ai dewisach gennyt fod yn euog o bechod [yn hytrach na throi i mewn i ti dy hun o ddifrif a meddwl fel y dylit am dy Dduw? |
| (0, 3) 232 | Ac eto, rhwng heddiw ac yfory, gallai ddyfod cennad oddi wrtho ef yn sydyn a'th alw ger bron Gorsedd ei farn Ef i roddi iddo Ef gyfrif clir o'th holl fywyd ar y ddaear.] |
| (0, 3) 235 | [Yn rhywle arall y bydd y tywyllwch yn dew, ond clir a golau yw'r syniadau hyn. |
| (0, 3) 236 | Y sawl a wnêl ddaioni yn ei ddydd, daw cadernid bryd i hwnnw, a bydd hwnnw orfoleddus yn awr angau, am y bydd iddo ef ddedwyddwch. |
| (0, 3) 237 | O, y sawl a gofio yn ei galon bob amser am awr angau, am hwnnw nid rhaid i galon mam ddwyn na phryder na phoen.] |
| (0, 3) 239 | Ond sut, pan gano utgorn y Farn, y gelli di roi cyfrif clir am dy holl olud i Dduw, fel y caffech naill ai marwolaeth ai bywyd yn dragywydd? |
| (0, 3) 240 | Fy mab, peth drwg ydyw marw, a pheth gwaeth fyth yw llygredigaeth dragywydd. |
| (0, 3) 242 | A fynni di guddio dy ben yn y tywod, ac oni weli di'r angau, a ddichon syrthio arnat un adeg? |
| (0, 3) 245 | [Y mae bywyd yn llifo heibio fel dwfr, ac nid yn hawdd y try'r meddwl.] |
| (0, 3) 247 | [Fy mab annwyl!] |
| (0, 3) 249 | [Y mae f'ymddiddan yn ddiflas ddigon gennyt ac y mae hynny yn dyblu fy nhristwch innau. |
| (0, 3) 250 | Fy mab annwyl, y mae rhywbeth yn dywedyd wrthyf na byddaf i ddim yn hir eto gyda thi, baich arnat eto, efallai, am ryw chydig bach, ac yna canu'n iach a mynd oddi yma; ond eto byddi di dy hun ar ôl yma, fy mhlentyn heb neb i'w gynghori.] |
| (0, 3) 251 | Felly, gwrando un gair eto, rhag dy flino ag ymddiddan hir—cofia'r Arglwydd dy Dduw, a hefyd roddion mawr Ei ras; y saith sagrafen sanct, [o'r rhai y daw pob lles i ni a chymorth i'n gwendid bawb ohonom ym mhob modd, a nerth i ni at daith y bywyd hwn]. |
| (0, 3) 253 | Yr wyt yn ŵr golygus, a chariad gwragedd wrth dy fodd. |
| (0, 3) 254 | [Ac oni roes ein Prynwr ni, a wybu bopeth ar y ddaear, ac a wnaeth bopeth er ein lles, oni osododd Ef Sagrafen sydd yn newid y peth a fynni di ac yn ei droi o fod yn chwant i fod yn lendid?] |
| (0, 3) 255 | A fynni di fyth ymdrôi mewn chwant a bod yn ddieithr i gyflwr glân briodas? |
| (0, 3) 257 | [Eto, ni throes dy galon di ddim.] |
| (0, 3) 259 | [Ac eto, ag angau mor agos!] |
| (0, 3) 261 | Felly rhaid i minnau fod fyth mewn pryder. |
| (0, 3) 263 | Pwy a ŵyr pwy a'i gwêl? |
| (0, 3) 265 | Fy mab annwyl, am y gair yna, boed fy mendith arnat; [llawer o ddiolch am dy glywed yn addef peth mor dda]. |
| (0, 3) 267 | [Cyhyd ag na bo'r ewyllys yn erbyn hynny, bydd calon mam yn fodlon iawn lle ni chaffer ond y gair lleiaf a fo da. |
| (0, 3) 268 | Nid yw dy fwriad ond bychan a gwan eto, ond y mae'n tueddu at beth sanctaidd] ac y mae'r ateb hwn a roddaist yn tynnu baich trwm oddi ar fy nghalon i. |
| (0, 3) 270 | Mi gaf, fy mab annwyl; ac y mae i mi fel pe bai sain mor fwyn â sain pib a thelyn i'w chlywed yn adseinio yn d'eiriau di! |
| (0, 3) 271 | Ni bu'r dyddiau hyn heb arwyddion a gweledigaethau o'r fath i mi. |
| (0, 3) 272 | Cymeraf hwy fel rhybudd y byddaf innau farw yn fuan iawn. |
| (0, 12) 1001 | A ydym ni ynteu mor hwyr? |
| (0, 12) 1002 | A ydyw'r offeren wedi dechrau eisoes? |
| (0, 12) 1003 | Mi glywaf hefyd seiniau gogoneddus, fel pe bai'r angylion oll yn canu! |
| (0, 12) 1005 | Yr wyf i'n ei glywed a gwn yn fy nghalon mai canu nefol yw, canant ger bron gorsedd Dduw. |
| (0, 12) 1006 | Oblegid fy annwyl fab y canant, yr wyf yn teimlo bod ei enaid wedi ei iachâu yn yr awr dywyll hon o'r nos. |
| (0, 12) 1007 | [Cymodwyd ef â'r Arglwydd Dduw, am hynny, marw a allaf innau yn ddedwydd a pharod. |
| (0, 12) 1008 | Gwrandawyd ar fy ngweddi fawr,] a gwn fy mod yn mynd fy hun ger bron gorsedd fy Nghrewr, ac y caf yno fy mab annwyl. |
| (0, 12) 1009 | Ar fyr y gollyngi dy wasanaethferch i mewn i'th lawenydd fry. |
| (0, 12) 1010 | Amen. |