| Y DRYDEDD OLWG.—Ar y rhos. Taranau. Dyfod y tair Dewines. |
|
| Y Ddewines gyntaf |
Pa le y buost ti, chwaer? |
| Yr ail Ddewines |
Yn lladd moch. |
| Y drydedd Ddewines |
A thithau, chwaer? |
| Y Ddewines gyntaf |
Gwraig morwr oedd, a'i glin yn llawn o gnau, A chnôi, a chnôi, gofynnais "Dyro beth;" "Dos ymaith, wrach!" medd hithau 'r faeden lwth. I Aleppo'r aeth ei gŵr, yn feistr ar y Teigr: Ond yno hwyliaf gyda hoel, Ac yno, fel llygoden foel, Mi wnaf, mi wnaf, ac mi wnaf. |
| Yr ail Ddewines |
Codaf iti chwa. |
| Y Ddewines gyntaf |
'Rwyt yn dda. |
| Y drydedd Ddewines |
A minnau un. |
| Y Ddewines gyntaf |
Gennyf fi mae'r llall fy hun, Chwythant ar y pyrth i gyd, Gwyddant bob rhyw barth o'r byd Ar y cwmpas sydd. Crined fydd â'r gweiryn rhos, Ni ddaw cysgu ddydd na nos Ar ei amrant i roi saib; Dyn a roir fydd dan ei raib Blin wythnosau, naw waith naw, Nychu bydd yn brudd mewn braw; Er nad aiff ei long i lawr, Hyrddir gan y dymestl fawr, Gwelwch beth sy gennyf fi. |
| Yr ail Ddewines |
Dangos, dangos di. |
| Y Ddewines gyntaf |
Bawd y gŵr y boddwyd ef Wrth ddychwelyd tua thref. |
| Tabyrddu, oddi mewn. |
|
| Y drydedd Ddewines |
Tabwrdd, tabwrdd draw! Macbeth a ddaw. |
| Y Cwbl |
Chwith chwiorydd, law yn llaw, Gwibiaid môr a mynydd draw, Felly'n rhodio, rhodio sy; Teirgwaith iti ac imi ddaw, Teirgwaith eto fel bo naw. Ust! mae'r swyn yn barod! |
| Dyfod Macbeth a Banguo. |
|
| Macbeth |
Ni welais i erioed ddydd mor arw ac mor deg. |
| Banquo |
Pa faint o ffordd y sydd oddiyma i Forres? Pa bethau yw'r rhai hyn, mor wyw a gwyllt eu trwsiad, nad tebyg ynt i drigolion daear, ac eto sydd arni? Ai byw chwi? Neu a ydych unpeth y dichon dyn ei holi? Mi dybygwn eich bod yn fy neall, gan fod y naill a'r llall ohonoch ar unwaith yn dodi ei bys migyrnog ar ei gwefus deneu. Merched a ddylech fod, wrth eich golwg, ac eto, y mae eich barfau'n gwahardd i mi ddehongli mai dyna ydych. |
| Macbeth |
Lleferwch, os medrwch, pa beth ydych chwi? Y Ddewines gyntaf: Henffych, Macbeth! henffych, bendefig Glamis! |
| Yr ail Ddewines |
Henffych, Macbeth! henffych bendefig Cawdor! |
| Y drydedd Ddewines |
Henffych, Macbeth, a fyddi frenin wedi hyn! |
| Banquo |
Hawyr! pam y cyffrowch gymaint, ac edrych fel pe bai arnoch ofn y pethau y mae hyfryted swn ynddynt? A chwithau, yn enw'r gwir, ai drychiolaethau ydych, ai'r hyn y mae ei lun allanol arnoch? Yr ydych yn cyfarch fy nghydymaith urddasol â gras yn awr ac a darogan gwych am urddasol feddiant a brenhinol obaith, onid yw'r cwbl fel cyfaredd arno; wrthyf fi, ni leferwch. O gellwch chwi chwilio hadau amser, a dywedyd pa ronyn a dyf a pha'r un na thyf, lleferwch wrthyf finnau, nad wyf yn deisyf nac yn ofni na'ch cariad na'ch cas. |
| Y Ddewines gyntaf |
Henffych! |
| Yr ail Ddewines |
Henffych! |
| Y drydedd Ddewines |
Henffych! |
| Y Ddewines gyntaf |
Llai na Macbeth, a mwy. |
| Yr ail Ddewines |
Nid hapused, eto llawer hapusach. |
| Y drydedd Ddewines |
Di a genhedli frenhinoedd, er na bych frenin dy hun; felly henffych, Macbeth a Banquo. |
| Y Ddewines gyntaf |
Banquo a Macbeth, henffych. |
| Macbeth |
Arhoswch, chwi a'r amherffaith lafar, dywedwch i mi ragor. Drwy farw Sinel (fy nhad), mi wn fy mod yn arglwydd Glamis. Ond arglwydd Cawdor? Y mae pendefig Cawdor eto'n fyw, yn wrda ffyniannus; a bod yn frenin, ni saif hynny ddim y tu mewn i gylch crediniaeth, mwy nag y saif fy nyfod yn arglwydd Cawdor. Dywedwch o ba le y mae'r wybodaeth ryfedd hon i chwi, neu baham, ar y rhos melltigaid hwn, yr ydych yn ein hatal ar ein hynt â'r fath air darogan? Tynghedaf chwi, llefarwch! |
| Diflanna'r dewinesau. |
|
| Banquo |
Mae byrlymau ar dir fel ar ddwr, a dyma rai o honynt. I ba le y diflanasant? |
| Macbeth |
I'r awyr, y mae'r hyn oedd megis sylwedd wedi toddi i'r gwynt. Mynaswn ped arosasent! |
| Banquo |
A oedd yma'r fath bethau ag yr ydym yn siarad am danynt, ynte a fwytasom ni'r gwreiddyn gwenwynig sy'n gwneuthur y rheswm yn garcharor? |
| Macbeth |
Bydd eich plant chwi'n frenhinoedd. |
| Banquo |
Byddwch chwithau'n frenin eich hunan. |
| Macbeth |
A phendefig Cawdor hefyd, onid e? |
| Banquo |
Ie, dyna'r gair yn union. Ond pwy sydd yma? |
| Dyfod Ross ac Angus. |
|
| Ross |
Macbeth, derbyniodd y brenin y newyddion am dy lwyddiant; a phan fo ef yn darllen dy antur di ym mrwydr y gelynion, y mae ei syndod a'i ganmoliaeth yn ymryson a'i gilydd pa un a ddylai fod yn eiddot ti neu eiddo ef; yn ol ei dewi gyda hynny, wrth fwrw golwg ar weddill yr un dydd, dy gael y mae yn rhengau'r Norwyaid dewr, heb unrhyw ofn rhag y pethau y gwnaethost hwy dy hun yn rhyfedd lun marwolaeth. Yn chwyrn y deuai'r naill gennad ar ol y llall, a phob un gydag ef yn dwyn dy glodydd yn amddiffyn mawr ei deyrnas, ac yn eu tywallt ger ei fron. |
| Angus |
Anfonwyd ni i ddwyn i ti ddiolch oddiwrth ein meistr brenhinol; dim ond i'th ddwyn i'w ŵydd, ac nid i dalu i ti. |
| Ross |
Ac fel ernes o anrhydedd mwy, fo barodd i mi drosto dy alw'n Arglwydd Cawdor; ac ar yr urddas, henffych deilwng arglwydd, canys eiddot yw. |
| Banquo |
Pa beth! A ddichon y diafol ddywedyd y gwir? |
| Macbeth |
Mae Arglwydd Cawdor eto'n fyw, paham yr ydych yn fy ngwisgo â dillad benthyg? |
| Angus |
Y sawl oedd arglwydd, weithian, byw y mae, eithr dan farn drom y dwg y bywyd y mae'n haeddu ei golli. A oedd ef gyd â'r gwyr o Norwy, ai cyfnerthu'r gelyn â help a mantais gudd a wnaeth, ai ynte a lafuriodd ef yn y naill fodd a'r llall, er dinistr ei wlad, nis gwn i; eithr y mae'r pennaf brad, yn eglur a phrofedig, wedi ei ddymchwel ef. |
| Macbeth |
(Wrtho'i hun.) Glamis, ac Arglwydd Cawdor! Y mae'r peth mwyaf eto'n ol.— Diolch i chwi am eich trafferth.— Onid ydych yn gobeithio y bydd eich plant chwi'n frenhinoedd, am nad addawyd iddynt lai gan y rhai a roes i mi arglwyddiaeth Cawdor? |
| Banquo |
Fe ddichon hynny, o'i gredu'n llwyr, eich ennyn chwi eto hyd at y goron, heblaw arglwyddiaeth Cawdor. Ond rhyfedd yw, er mwyn ein hennill i'n niwed ein hunain, y mae cyfryngau'r tywyllwch yn fynych yn dywedyd y gwir wrthym, gan ein hennill â rhyw fân bethau gonest i'n bradychu i bethau o'r pwys mwyaf.— Atolwg, geraint, un gair. |
| Macbeth |
(Wrtho'i hun.) Dyma ddywedyd dau wir, fel hapus rag-chware i chware mawr yr ymherodrol bwnc.—Diolch i chwi, foneddigion.— (Wrtho'i hun.) Ni ddichon y gwahodd goruchnaturiol hwn, fod yn ddrwg nac yn dda: os drwg, paham y rhoes i mi ernes o lwyddiant, yn dechreu gyda gwir? Yr wyf yn Arglwydd Cawdor. Os da, paham yr wyf yn ildio i'r awgrym y mae ei erchyll lun yn codi 'ngwallt, ac yn peri i'm calon guro yn erbyn f'asennau, yn groes i arfer natur? Y mae ofnau presennol yn llai nag erch ddychmygion; y mae fy meddwl, nad yw'r mwrdwr ynddo eto namyn rhyw ledrith, yn f'ysgwyd gymaint fel y mae ofer dyb yn mygu gallu gweithred, a dim nid oes namyn nad yw. |
| Banquo |
Gwelwch y synfyfyrdod y mae'n cydymaith ynddo. |
| Macbeth |
(Wrtho'i hun.) Os myn siawns fy ngwneuthur i'n frenin, dioer, coroned siawns fi, heb i mi mo'r symud. |
| Banquo |
Nid yw ei urddau newydd, mwy na'n dillad dieithr yn gorwedd yn wastad ar a fo tanynt namyn drwy gymorth arfer. |
| Macbeth |
(Wrtho'i hun.) Doed a ddel. Y mae'r amser a'r awr yn rhedeg drwy y dydd garwaf. |
| Banquo |
Deilwng arglwydd, yr ym at eich galwad pan fynnoch. |
| Macbeth |
Rhowch i mi eich ffafr, yr oedd pethau anghofiedig yn moedro f'ymennydd dwl. Garedig foneddigion, y mae eich poenau erof i lawr lle trof y ddalen bob rhyw ddydd i'w ddarllen. Awn tuagat y Brenin. Meddyliwch am a ddamweiniodd, a phan gaffom amgen hamdden, wedi y bo i'r ysbaid bwyso'r peth, gadawer ini ymddiddan y naill a'r llall yn galon rydd. |
| Banquo |
Yn llawen iawn. |
| Macbeth |
Digoned hyn hyd hynny. Dowch, gyfeillion. |
| Ant ymaith. |